Salkantay & Machu Picchu

Day #17: Daar boven op de berg... vandaag gaat het gebeuren! We gaan de bergen in. Nadat ik met al mijn spullen van mijn hostel naar het startpunt van de tour ben gelopen. Bedenk ik dat ik mijn handdoek over de reling heb laten hangen, om hem enigszins te laten drogen na het douchen. Even een sprintje door Cusco getrokken om hem op te pikken en dan ben ik klaar voor vertrek. Samen met 16 anderen, voornamelijk Engelsen, een stel Denen en een Kiwi en twee gidsen, rijden we twee uur omhoog, waarna we ontbijten in een dorpje om vervolgens nog een uur omhoog te rijden. Eindelijk is het tijd om zelf te wandelen. We lopen in ongeveer 4 uur van 2.900 naar 3.900 meter hoogte. Mooie wandeling, niet te zwaar. We hebben een beetje regen onderweg, maar de poncho beschermt voldoende. De eerste 30 minuten zijn omhoog en goed te doen, daarna is het redelijk vlak. Iedereen moet een beetje wennen aan de attitude. De een heeft hoofdpijn, de ander komt amper omhoog en een derde ademt zwaar, maar we rusten tussendoor goed uit en reizen gezamenlijk als een familie, zoals onze gidsen het omschrijven, dus wachten om de zoveel tijd op de laatste om samen op te blijven trekken. Zo komen we vrijwel gezamenlijk aan op onze eerste campsite. Na de lunch is er een mogelijkheid om in 1,5 uur zo'n 300 meter omhoog te lopen om een Lake te bekijken. Heel mooi, want de wolken trekken ondertussen weg en langzaam verschijnt de berg bedekt met een laag hagelwitte sneeuw aan de horizon. De klim was goed te doen en leuk omdat je elkaar ondertussen wat beter leert kennen. Terug op de campsite hebben met z'n allen ons eigen 'happy hour' met hot tea, coffee and choco gehouden, tot ons 3-gangenmenu werd opgediend. Erg lekker eten en ongelooflijk veel!

Day #18: Om 5am worden we gewekt. De nacht was goed te doen als je niet terugdenkt aan de paar keer dat ik 's nachts wakker werd van de kou. Buiten was het rond het vriespunt! En ik heb mijn kacheltje Kenny niet bij me waardoor mijn voeten niet warm zijn geweest deze nacht. Ik voel me niet helemaal fit en mijn darmen zijn daar de reden van. Helaas juist op de zwaarste dag van de trekking, dat wordt bikkelen. Tijdens het ontbijt heb ik tegen mijn zin in toch maar voldoende gegeten (pancake en droog brood met jam), zodat ik tijdens de lunch en avondeten minder nodig heb en dus even geen onbekende gerechten hoef te eten.

De 4 uur durende klim naar boven was behoorlijk pittig, met vrijwel constant krampen niet altijd een pretje. Wel onbeschrijfelijk mooi! De bergen lijken gigantisch en zijn overweldigd! Onderweg hebben nog een Condor paartje zien vliegen.
Met name de laatste meters naar de 4.600 meter hoogte op de Summit van de Salkantay waren pittig. Ik kon mijn lichaam niet harder laten gaan dan ik op dat moment ging. Voetje voor voetje ging het prima, met een ongelooflijk uitzicht als beloning aan het eind!! In de sneeuw staan we allemaal te genieten van het magisch mooie uitzicht met een trots gevoel van overwinning!
Vervolgens 2 uur downhill naar de lunchplaats door een ontzettend mooi stuk. De natuur is zo grandioos dat je jezelf nietig voelt tussen de hoge pieken. Dat was een erg mooi stuk om te wandelen en gelukkig voelde ik me iets beter doordat ik aan het dalen was en de altitude voor minder druk in mijn maag zorgde. Bij de lunch heb ik een uur in het zonnetje gelegen, wachtend op een aantal van onze groep die iets meer moeite hadden met het bewandelen van de trail. Ik heb een beetje kunnen eten tijdens de lunch, want voelde me redelijk goed. Een uur later had ik daar alweer spijt van en begonnen de krampen weer, gelukkig iets minder erg nu we downhill liepen naar ons kamp. Drie uur doorgebikkeld in een prachtig mooie omgeving die van gras met rotsen steeds groener werd. In de groene jungle heb ik mijn eerste kolibries in real life gespot! Super leuk en mooie vogeltjes die zich lijken voort te bewegen als een insect. Intrigerend beestje om naar te kijken!

Op het kamp staan onze tenten al klaar, ik moet toegeven dat deze manier van kamperen me goed bevalt, onze spullen zijn overdag door muilezels over het pad gedragen en de koks hebben de tenten voor ons opgezet. Ik hoef alleen maar mijn slaapzak over het matje uit te rollen en waterpas te gaan liggen. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik aan het eind van deze dag behoorlijk moe ben. Een paar blaren zag ik toen ik mijn schoenen uitdeed, maar ik had ze eerlijk gezegd niet eens gevoeld tijdens het lopen. Het avondeten vervang ik met een paar biscuitjes en een kop warm water waar ikzelf Opkikker aan toevoeg (goede tip Laura!), wat me meer dan goed smaakt en mijn buik niet al te veel van slag brengt. Op tijd naar bed, morgen weer een dag.

Day #19: Bij het ontbijt kregen we een enorm, grote en overheerlijke chocoladecake van onze koks! Ik vermoed dat ze deze de avond ervoor als laatste gang voor ons hadden gebakken, maar iedereen was die avond te moe om nog een fatsoenlijke maaltijd te kunnen eten. Ik denk dat de hele groep om 9 uur gestrekt in de tent lag met gesloten ogen. Een goed begin van de dag in ieder geval deze machtige cake. We hebben 3 uur door de jungle gewandeld, zoals ze het zelf hier noemen. Ikzelf vond het vergelijkbaar met de hikes in Azië die ik heb gedaan. Om eerlijk te zijn, en waarschijnlijk deelt niet iedereen mijn mening, kan dit deel van de trekking niet tippen aan de Franse Alpen waar de paden minder uitgestippeld zijn. Na een korte pauze en een busrit van tien minuten arriveerden we op het punt waar we onze lunch kregen. Opnieuw een te uitgebreid 3-gangenmenu met ruime keus uit aardappel/tonijn hartige taart, rijst, groente, kip, rundvleesschotel, aardappelpuree. Dit alles nadat we al een kippensoep en avocado met naccios voorgeschoteld hadden gekregen.
Na deze maaltijd hebben afscheid genomen van het grootste gedeelte van de groep die de 4-daagse trekking deed en acht van ons zijn per touristbus naar de volgende campsite gereden. Daar aangekomen hebben we onze zwemspullen gepakt om de middag onze spieren te ontspannen in de hotsprings die een klein half uur rijden over een slingerende, oneffen, rotsige weg bij onze opgezette tenten vandaan was. Heerlijk om na deze intensieve dagen onder een douche te stappen, ook al waren de douches koud, het water van de hotsprings was lekker warm. Na twee uren badderen zijn we terug gegaan naar de campsite, ik heb wat kleding gewassen met een stukje zeep om vervolgens aan te schuiven voor ons welbekende happy hour gevolgd door het dinner. 's Avonds gingen we allemaal fris en fruitig onze tenten in om te slapen. De matjes waarop ik slaap lijken elke nacht dunner te worden, maar dat geeft niet. De wandelingen worden ook korter en eerlijk gezegd breng ik het er behoorlijk goed vanaf. De workouts van de afgelopen tijd, inclusief squads, hebben hun vruchten afgeworpen deze trekking. En mijn enkel voelt gelukkig sterk aan.

Day #20: Voor deze ochtend hebben we gevraagd of we onze activiteit eerder konden doen dan in eerste instantie gepland stond, zodat we als eersten op pad waren. Om kwart voor zes werden we gewekt om te ontbijten met een heerlijk pannenkoek gevuld met appel en banaan. Elke dag, elke maaltijd hebben de koks weer iets nieuws voor ons in petto. Een goede bodem in ieder geval voor de volgende activiteit 'Zipplining'. Via kabels die boven de valley gespannen waren zijn we in allerlei verschillende acrobatische posities die je jezelf in een harnas kunt voorstellen heen en weer gevlogen. Mijn favoriet was de Superman-pose waardoor je het gevoel krijgt dat je boven de jungle vliegt. Een beetje spannend vond ik het wel, maar zo ontzettend gaaf! De brug die we over moesten lopen had van mij niet perse gehoeven, ik ben er uiteindelijk behoorlijk rap overheen gelopen om zo kort mogelijk boven de valley, die tientallen meter onder me lag, te balanceren. Vervolgens de bus in en na een uurtje rijden kwamen we aan bij Hidroelectrica om vanaf daar onze laatste wandeling te beginnen.
Een hele mooie wandeling langs de spoorlijn die twee Duitsers ooit hebben neergelegd en waarschijnlijk bekostigd met goud en sieraden die ze op de Machu Picchu hadden gevonden. Urenlang volgen we de rails die door de jungle, over waterstroompjes en de rivier, loopt. Onderweg vliegen heel veel verschillende soorten vlinders met ons mee, wat me een gelukzalig gevoel geeft. Bijzonder dat we nu bijna bij Machu Picchu zijn. 's Avonds eten we met ons groepje in een restaurant. Ik neem een gegrild stuk Alpaca vlees nu het nog kan. Weer duiken we op tijd ons bed in zodat we allemaal fit zijn voor onze laatste dag van de trail.

Day #21: Beep beep... 3:30am toont het display van mijn wekker. Vroeg uit de veren zodat we de zonsopgang boven op de berg kunnen zien. Doordat het hier hoogseizoen is gaan we vroeg voor de menigte uit. Om 4am staan we vooraan in de lijn om in de eerste bus te kunnen stappen die over 1,5 uur haar deuren opent om vervolgens de berg op te rijden.
Tijdens het wachten zit ik naast Vincent, onze guide, hij vertelt me over zijn jeugd. Opgegroeid op een boerderij met 60 koeien in de jungle werd hij op zijn achtste gedwongen de jungle te verlaten. De terroristen chanteerden zijn vader al tijden. Door koeien af te geven op hun verzoek konden ze het nog enige tijd uitzingen in de jungle. Echter na verloop van tijd stond het leger van de regering aan de andere kant die dacht dat ze partij hadden kozen voor de terroristen. Om de levens van de familieleden te sparen moesten ze uiteindelijk alles achterlaten en vluchten naar de stad. Zo is hij in Cusco geëindigd. Dit alles gebeurde rond 1980, niet eens zo lang geleden.

Bovenop de berg zijn we allemaal zo enthousiast omdat we met nog maar zo weinig boven zijn dat we alle ruimte hebben om rond te wandelen! En foto's te maken zonder de duizenden toeristen die er over een paar uur zullen rondlopen. Het uitzicht is bijna magisch doordat de piek nog omringd is met wolken. We krijgen een tour van Vincent die ons langs de belangrijkste punten van Machu Picchu leidt. Geweldig dat de Inca's toentertijd al constructies als Lego blokjes wisten te maken uit de rotsen, waardoor hun gebouwen aardbevingproof zijn. Na de twee uur durende tour zijn we met ons vieren van ons groepje van acht verder omhoog gelopen naar de Sungate Summit. Door de spleet in de summit schijnt de zon precies op Machu Picchu, de bewoners hebben hun huizen zo gebouwd dat 's ochtends de zon door de ramen naar binnen scheen en niet meer op het heetste moment van de dag. Het is haast niet te bevatten hoe ze destijds een rots zo precies geslepen hebben met perfecte noord-oost-zuid-west-coördinaten. Nadat de zon is opgekomen ligt de berg in het zonlicht en de wolken bevinden zich niet meer tussen de pieken van de berg, adembenemend mooi vind ik het. En we staan vele momenten stil bij het feit dat we de afgelopen dagen zoveel gelopen hebben en deze dag als climax bovenop de berg mogen staan.
Doordat we in de ochtend de bus omhoog hebben genomen en niet de trappen heb ik nog een goede reden om een keer terug te komen voor de Inca Trail, die je zes maanden van tevoren moet boeken.
We hebben uitgerekend dat we de afgelopen 5 dagen 24 uur hebben gewandeld, 4.630 hoogtemeters gemaakt, 3 nachten in een tent doorgebracht, een hotspring bezocht, met een zipline over de valley 'gevlogen', zeven 3-gangenmenu's bereid door onze koks en bovenop de Machu Picchu gestaan! Ongelooflijk wat een gave, overweldigende, onvergetelijke trail was dit!!

We eten met z'n allen nog een pizza in het stadje Aquas Calientes voor we op de trein en daarna de bus stappen richting Cusco, waar we 's avonds een borrel doen voor we de volgende dag allemaal weer onze eigen reis vervolgen.